Temat neuroróżnorodności jest ważnym i popularnym tematem. Pojecie to odnosi się do szerokiego spektrum profili neurologicznych jak autyzm, ADHD, ZA (zespól Aspergera) czy OCD (zaburzenia obsesyjno-kompulsywne). Być może są tu również rodzice dzieci, którzy potrzebują wsparcia i odnalezienia się w norweskim systemie diagnozowania.
Jeżeli macie jakiekolwiek podejrzenia, dziecko zmaga się z różnymi trudnościami na różnych arenach społecznych to warto je zdiagnozować. Możemy zacząć już od rozmów w przedszkolu. Placówka oferuje nam spotkania tzw. tverrfaglige møter, na których dyrektor, opiekunka przedszkolna, przedstawiciel barnevernet wraz z pielęgniarką środowiskową oraz psychologiem dziecięcym we współpracy z rodzicami będą probowali pomoc dziecku wykorzystując swoje kompetencje i doświadczenie. Psycholog dziecięcy będzie przychodził na obserwacje do przedszkola, aby ewentualnie zaproponować dalsze postępowanie. Takie spotkania są dobrym punktem wyjścia do dalszych procesów diagnostycznych.
Szkoła, to wtedy najcześciej zaczynają się problemy z zachowaniem dziecka. Dostajemy tysiące wiadomości i telefonów jeżeli zachowanie to odbiega od oczekiwań wychowawców. Nie słucha, jest głośne, wygłupia się, nie wykonuje poleceń, jest impulsywne, ruchliwe, wesołe lub wręcz przeciwnie - smutne i zamknięte w sobie... Czasami wytłumaczeniem jest po prostu inny temperament, ale czasami kryje się za tym właśnie neuroróżnorodność. Okres wczesnoszkolny naprawdę może doprowadzić zamęczanych telefonami rodziców na skraj rozpaczy. Najgorsze jest, gdy dziecko ucieka z terenu szkoły i żaden z dorosłych opiekunów nie jest w stanie go upilnować. Choć jest pod ich opieką, to i tak starają się przypisać winę rodzicowi, który rzekomo rozmową z dzieckiem może zakończyć ten proceder. Diagnoza pomaga zrozumieć, że zachowanie dziecka nie wynika z błędów wychowawczych a natury zaburzenia.
PPT - instytucja wspierająca placówki oświatowe i rodziców. Mająca do zaoferowania wachlarz narzędzi pomocowych jak kursy, szkolenia dla rodziców i pracownikow szkoły czy asystent dla dziecka już po diagnozie.
Pielęgniarka środowiskowa - ona zna dziecko od najmłodszych lat, od urodzenia jest obecna przy jego rozwoju. Dokumentacja medyczna i jej spostrzeżenia są bardzo ważne przy gromadzeniu dokumentacji dla BUP.
BUP - Poradnia zdrowia psychicznego dziecka - zostaniemy tam skierowani przez lekarza rodzinnego ale sprawa musi być dobrze udokumentowana inaczej dostaniemy decyzję odmowną (od której można się oczywiście odwołać). Wszystkie poprzednie instytucje i możliwości musza być wykorzystane a wiec: oferta dla rodziców w gminie - kursy, doradztwo psychologiczne, PPT. Jeżeli byliście już wszędzie i znikąd nie otrzymaliście należytej pomocy wtedy BUP rozpatrzy waszą sprawę. Diagnostyka trwa od kilku do kilkunastu tygodni. Zawiera spotkania z lekarzem psychiatrą i psychologiem dziecięcym, którzy robią różne testy i badania zarówno fizyczne jak i psychologiczne. Niektóre przypadki są oczywiste, inne nie. Po diagnozie otrzymacie szereg praktycznych informacji odnośnie pomocy finansowej, zasiłków, spotkań ze szkołą i kursów dla rodziców. Następnie podjęty będzie temat farmakologii i dostosowania miejsca nauki do potrzeb dziecka a także być może kwestie indywidualnego nauczania.
Gmina - ma również do zaoferowania pomoc w zakresie wsparcia rodziców. Są to różnego rodzaju kursy takie jak COS - Circle of security, Tuning into kids i inne oraz spotkania z psychologiem rodzinnym itp.
Mam nadzieję, że ten wpis pomoże rodzicom otrzymać wsparcie, którego potrzebują.
