Życie w Norwegii

Po otrzymaniu sugestii, iż fajnie byłoby poczytać trochę więcej o życiu w Norwegii, pragnę spełnić Waszą prośbę i zacząć nowy cykl o tej tematyce :) Zapraszam!

P.S.Wszystko co piszę, opiera się na moim subiektywnym postrzeganiu rzeczywistości oraz własnych doświadczeniach dlatego może odbiegać od opinii innych na ten temat.

Norwegia jest krajem kontrastów. Z jednej strony pot i łzy, z drugiej godziwe wynagrodzenie, które pozwala na godne życie. Z jednej strony jedzenie z kontenerów przez biedniejszych, z drugiej marnowanie i wyrzucanie jedzenia przez bogatszych. Z jednej strony jest wspaniałym miejscem do życia pozbawionym zmartwień o byt (opłaty, jedzenie, ubrania, wczasy itd.) Z drugiej trudna do odnalezienia się rzeczywistość z mnóstwem irytujących rzeczy takich jak mentalność Norwegów czy brak wolności co do decydowania o samym sobie, np. kupno alkoholu (piwa) po godz. 20.00. Jednak mimo wszystko warto tu mieszkać, pracować i żyć.
W pracy jesteś doceniany, chwalony za dobra robotę i co najważniejsze godziwie wynagradzany. Szef odnosi się do ciebie z szacunkiem i jest Twoim kolegą.



W Norwegii nie ma praktycznie rzeczy niemożliwych :)

Ale nie zawsze jest tak kolorowo. Planując przyjazd do Norwegii musicie mieć świadomość, że przeżyjecie tu chwile załamania, upokorzenia i beznadziei. Nawet najlepsi przyjaciele prędzej czy później wbija Wam nóż w plecy. Niestety zawiść naszych rodaków jest okrutna i nie ma raczej co liczyć na ich pomoc. Jest to oczywiście moja subiektywna opinia oparta na moich własnych doświadczeniach. Nie twierdzę, że zawsze tak musi być.
Najważniejsze to się nie poddawać i przez cały czas przeć do przodu. Silna wola i wola walki są tu kluczowe. Należy mieć w głowie ułożony plan i do tego celu dążyć bez względu na wszystko – na upokorzenia, łzy i bezsilność.

Najtrudniejsze w Norwegii jest znalezienie mieszkania. Po pierwsze Norwegowie nie chcą wynajmować obcokrajowcom, a już w szczególności Polakom, ponieważ nie cieszymy się najlepsza opinia w tym kraju. Ja wysłałam ponad 100 odpowiedzi na anonse, na które otrzymałam może 5 zaproszeń na oglądnięcie mieszkania. Z reguły były to nory w podpiwniczeniu ale i tak właściciele kręcili nosami kiedy zobaczyli polskie, młode małżeństwo. Oczywiście nie brakuje ogłoszeń Polaków, którzy wynajmują mieszkania i «upychają» jak najwięcej w pokojach dla lepszego zysku. Wiele ludzi jest tu zdesperowanych i godzi się na takie warunki ale dla nas nie była to wymarzona opcja… Szukaliśmy dalej, aż w końcu się udało.

Co do pracy to tu również nie jest zbyt łatwo. Z reguły Polacy wykorzystują Polaków za marne grosze. W budowlance czy na sprzątaniu raczej prace się znajdzie ale prędzej czy później pracodawca wywinie Wam jakiś numer. Czy to praca na czarno, czy wypadek przy pracy i umycie rak od odpowiedzialności czy bezpłatny urlop, który blokuje dostęp do ewentualnych zasiłków z tytułu choroby czy niepełnosprawności. Oczywiście nie chce tu generalizować. Jest wiele uczciwych, polskich firm jednak z racji mojego zawodu spotykałam się częściej z pokrzywdzonymi pracownikami.
Oczywiście tez nie chce powiedzieć, ze praca „na sprzątaniu” czy w branży budowlanej to cos złego, absolutnie nie! Każdy zawód jest równie ważny i zasługuje na szacunek. Uważam tylko, że nie jest to jedyna możliwa praca w Norwegii. Chciałabym zmotywować wykształconych ludzi z ambicjami, aby nie poddawali się i dążyli do celu, gdyż praca w ich zawodzie w Norwegii również jest możliwa. Od czegoś trzeba zacząć oczywiście i niekiedy jedynym wyjściem jest praca fizyczna, ale nie oznacza to iż należy w niej tkwić do wieku emerytalnego.
Jak już pisałam w Norwegii nie ma rzeczy niemożliwych. Jeżeli czegoś bardzo pragniesz to się spełni. Nie warto pracować na sprzątaniu jeżeli masz lepsze kwalifikacje. Wystarczy trochę samozaparcia i woli walki by osiągnąć wszystkie zamierzone cele. Najważniejsze to postawić na naukę języka. Angielski już nie wystarcza by dostać fajna prace na norweskich warunkach. Czasami warto zrezygnować tymczasowo z większej wypłaty np. na sprzątaniu na rzecz nauki norweskiego i perspektywy lepszej pracy. Opłaci się to obiecuje. Ja sama chodziłam na kurs szukania pracy (jako bezrobotna) z językiem norweskim. Po 3 miesiącach szkoły dostałam praktyki w urzędzie. Po kolejnych 4 miesiącach dostałam prace w innym urzędzie. Po roku dostałam tam umowę na czas nieokreślony, a teraz zaczęłam nową pracę również w administracji publicznej na jeszcze lepszych warunkach. Chociaż powtarzano mi, że nie mam najmniejszej szansy na pracę w administracji państwowej ja uparcie dążyłam do celu. Po 2 latach w Norwegii miałam już stałą prace, kupiony dom i szczęśliwe życie.
Pamiętajcie kochani sami jesteście kowalami własnego losu i nie warto się oglądać na innych. Nie warto słuchać innych. Miej cel i dąż do niego! Nie załamuj się i bądź zawsze dobrej myśli!

Powodzenia! Lykke til! :)