Kupno mieszkania :)

Kupno mieszkania w Norwegii nie należy do najłatwiejszych. Każdy, kto marzy o swoich własnych 4 katach szybko się przekona, ze czeka go mozolna praca i wyczerpanie psychiczne ;-) Oczywiście koniec końców każdy znajdzie cos dla siebie i kupi mieszkanie, ale jak mówi słynna reklama Neutrogeny «W Norwegii nic nie jest proste» ;-)


Po pierwsze ceny.
Ceny są bardzo wygórowane, ale nie ma się, co dziwić skoro i zarobki są takie J Ogólnie płacimy dużo za mieszkanie, które absolutnie nie jest tego warte, ale nic z tym się nie da zrobić. Oczywiście cena jest również zależna od odległości od centrum Oslo i czy jest to wschodnia (tańsza) czy zachodnia (droższa) dzielnica miasta. W przyległych gminach cena mieszkań również zależna jest od tego czy gmina leży na wchód czy na zachód od stolicy.
Oprócz tego, że mieszkanie wystawiane jest za już dość sporą sumę, to do tego należy jeszcze doliczyć kwotę, która musimy «dorzucić» by wygrać licytacje. Tak licytacje, gdyż tutaj cena, którą znajdujemy w katalogu, biurach nieruchomości czy ogłoszeniach na stronach internetowych, to jest tylko cena «wywoławcza». A będziemy się “bili” z innymi chętnymi i czasami się zdarza, ze do ceny wywoławczej musimy dopłacić ok, 500 000 aby mieszkanie, które sobie wybraliśmy mogło być nasze.

Po drugie “visning”
Kiedy w końcu dostaliśmy “finansieringsbevis», czyli potwierdzenie przyznania kredytu z banku. I kiedy w końcu znaleźliśmy wymarzone mieszkanie – czas na oglądanie naszego przyszłego gniazdka.

I tu przypomina się dość zabawna sytuacja. Ostatnio udałam się z mężem na taki właśnie visning pomimo tego, iż od kilku lat posiadamy już własne mieszkanie. Poszliśmy tam z czystej ciekawości, gdyż mieszkanie było piękne, nowoczesne z cudowna łazienka w nowo wybudowanym budynku i do tego w bardzo przystępnej cenie. Błyszczące płytki, ogromna wanna z bąbelkami, nastrojowe świece – nabraliśmy ochoty na zmianę mieszkania : D
Podjeżdżamy i już w drzwiach wita nas zadufany w sobie “megler”. Podaje nam rękę, wręcza prospekt domu. Udajemy zainteresowanych. Wchodzimy do mieszkania i już na progu wahamy się czy czasami nie pomyliliśmy wejścia. Na przedpokoju porozwalane buty, ciuchy wiszą w nieładzie, no, ale otwarte drzwi świadczą jak najbardziej o “visningu”. Wiec wchodzimy, rozglądamy się. Z każdym krokiem coraz większy “syf”. Jak ktoś chce sprzedać mieszkanie w taki sposób? Pomyślałam sobie. W kuchni pełno garów w zlewie, bałagan na stole. Nagle dobiegł nas straszny hałas i wszystko zaczęło się trząść. To pociąg pędzący ze 160km/h. Okazało się, że torowisko jest 15m od okien. Podczas 10 min wizyty w mieszkaniu przejechały jeszcze 3 ekspresowe pociągi. Łatwo wyliczyć ile byłoby na dobę :-) Idę, czym prędzej do tej łazienki ze snów i zaniemówiłam. Nie, nie, dlatego, ze była taka piękna. Podeszłam do tej wspanialej wanny i co? Była cala czarna i pełna kożuchów z brudu. Myślałam ze zwrócę obiad. Wyszliśmy, czym prędzej z tamtego mieszkania. Megler nas dopadł i kazał się wpisać na listę, żeby od jutra móc licytować to urocze mieszkanko. Z miłym uśmiechem oświadczyliśmy, ze nie będzie takiej potrzeby i czym prędzej oddaliliśmy się stamtąd. Zdziwiony zrobił minę i kazał nam oddać broszurę. Nie byliśmy godni, aby ja zatrzymać, niestety a szkoda, bo to, co przedstawiała nie miało odzwierciedlenia w rzeczywistości. Ja wiem, ze to tylko nieporządek i mieszkanie technicznie było identyczne z tym z oferty, ale jednak nie rozumiem jak można być tak nieprofesjonalnym i pozwolić, aby właściciel zostawił swoje mieszkanie w takim stanie, jeżeli staramy się je sprzedać. Ale to jest właśnie Norwegia. Myślicie, ze się nie sprzedało? Poszło na drugi dzień bez żadnej dyskusji i jeszcze dopłacono, żeby je kupić.

Życzę Wam wszystkim powodzenia w kupnie domu czy mieszkania. Nie załamujcie się. Zawsze jest gdzieś coś, co czeka akurat na was!